ΕΝΟΤΗΤΑ

'Επιστολή - Κάλεσμα

• Εμφανίσεις: 1134

Μανθανέτωσαν
καλῶν ἔργων προΐστασθαι
οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ (Τιτ. Γ’- 8)

Μέ τήν ἐπιστολή αὐτή ἀπευθυνόμαστε πρός ὅλους Ἐσᾶς ἐπειδή εἶσθε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, βαπτισμένοι εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί γι’ αὐτό πιστεύουμε πώς ἤδη ἔχετε τήν ἀπαραίτητη προϋπόθεσι ἐάν θέλετε, νά ἀκούσετε τή φωνή μας.

Δέν ἔχει σημασία ἐάν διαμένετε στά γεωγραφικά ὅρια τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγ. Νικολάου Πευκακίων, ἀπ’ ὅπου τοπικά ἀποστέλλεται ἡ ἐπιστολή αὐτή, ἤ ἐκτός αὐτῶν τῶν ὁρίων. Σημασία ἔχει αὐτό πού μᾶς ἑνώνει. Διότι εἴμαστε κι’ ἐμεῖς μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καί προσπαθοῦμε, κάνοντας καθημερινό ἀγῶνα, νά ζήσουμε, κατά τό δυνατόν, σύμφωνα μέ τόν ὑποδεικνυόμενο ἀπό τήν Ἐκκλησία τρόπο προσωπικῆς, οἰκογενειακῆς καί κοινωνικῆς ζωῆς, ἀλλά καί νά τόν προβάλλουμε μέ τίς φτωχικές μας δυνάμεις.

Αὐτό τό ἐπιχειροῦμε διότι γνωρίσαμε πώς ἡ Ἐκκλησία ἐξευγενίζει τόν ἄνθρωπο καί τόν ἐκπολιτίζει, ἐπειδή σκοπός της εἶναι ὁ μετασχηματισμός τῶν ἀνθρώπων σέ «τέκνα και υἱούς Θεοῦ».

Τό ἔργο αὐτό τῆς ἀναγεννήσεως τῶν ἀνθρώπων, πού εἶναι μακροχρόνιο καί ἐπίπονο, τό ἔχουν ἀναλάβει μέ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ οἱ ἱερεῖς καί γιά νά τελεσφορήση, ἀπαιτεῖται συνεργασία τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν Ἐκκλησία ἡ ὁποία εἶναι τό «ἰατρεῖον τῶν ψυχῶν» ἀλλά καί τό «ταμεῖον τῆς χάριτος»· δηλαδή «ἐργαστήριον σωτηρίας». Ἡ συνεργασία ἀνθρώπου καί Θεοῦ γιά τήν ψυχική θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου γίνεται διά τῆς πνευματικῆς σχέσεως τοῦ κάθε χριστιανοῦ μέ τόν πνευματικό του πατέρα τόν ὁποῖο πρέπει ἀπαραιτήτως νά ἔχη κάθε πιστός, γιά νά καταρτίζεται ἀπ’ αὐτόν συστηματικά καί ὑπεύθυνα καί νά ἐνισχύεται «πολυμερῶς καί πολυτρόπως» στήν πνευματική του πορεία. Ὅσο γιά τά ἀποτελέσματα τῆς συνεργασίας ἀνθρώπου καί Θεοῦ δέν περιγράφονται μέ λόγια. Εἶναι ἐμπειρία πού ἀποκτᾶται μέ τήν ἐνσυνείδητη συμμετοχή τοῦ Χριστιανοῦ στή λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μέ ἀποκορύφωμα τή μετοχή του στό μυστήριο τῆς Θ. Εὐχαριστίας.

Ἡ βεβαιότητά μας λοιπόν γιά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι «καταφυγή καί δύναμίς» μας καί θεανθρώπινη κιβωτός πού μᾶς σώζει ἀπό τόν σύγχρονο κατακλυσμό, μᾶς κατηύθυνε νά ἐργασθοῦμε ἐνεργητικώτερα στό πλευρό τῆς Ἐκκλησίας καί ὑπό τήν εὐλογία καί καθοδήγησί της, γιά τόν παραμερισμό τῶν ἐμποδίων πού ποικίλες αἰτίες συσσώρευσαν καί συσσωρεύουν ὁλοένα καί περισσότερο, μέ συνέπεια νά παρεμποδίζεται τό πνευματικό ἔργο τῶν ἱερέων καί τῶν ἐνοριῶν μας. Ἀπό τήν Ἐθνεγερσία μέχρι σήμερα οἱ παντοειδεῖς γραφειοκρατικές καί πολιτικές ἐπεμβάσεις (ἀλλεπάλληλες δημεύσεις Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, μεγάλη φορολογία Ἱ. Ναῶν κ.ἄ.) στό ἔργο τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας αὐξάνουν συνεχῶς μέ στόχο νά ὁδηγηθοῦν σταδιακά οἱ Ἐνοριακοί Ναοί σέ οἰκονομικό ἀδιέξοδο ὥστε νά μήν μποροῦν νά ἐπιτελέσουν, οὔτε στοιχειωδῶς, τό πολυποίκιλο ἔργο τους τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ πάμπολλα χρήματα.

Μέ τόν μεθοδευμένο οἰκονομικό ἀποκλεισμό συνδυάζεται καί ἡ πολεμική τῶν μέσων ἐνημερώσεως ἐναντίων τοῦ ἀληθινοῦ πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας, μέ ἐπιδίωξι τή φθορά τοῦ γνησίου Ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἐπικράτησι καί στήν πατρίδα μας τοῦ ἐκκοσμικευμένου καί νόθου Χριστιανισμοῦ τῆς Δύσεως πού δέν μεταμορφώνει τόν ἁμαρτωλό καί ἐμπαθῆ ἄνθρωπο σέ Χριστιανό, ἀλλά πού εὐλογεῖ καί ἐγκρίνει τίς ἀδυναμίες καί τήν πνευματική χαλάρωσί του.
Ἔχοντες λοιπόν νά ἀντιμετωπίσουμε ἕνα τόσο σκληρό καί ἄνισο, μέ τά ἀνθρώπινα βεβαίως δεδομένα, ἀγῶνα, δέν εἶναι δυνατόν νά μένουμε ἀδρανεῖς. Θά πρέπει ὅλοι νά συμπαρασταθοῦμε στόν Ἐκκλησιαστικό ὀργανισμό, πού ἔχει γίνει δύσκαμπτος λόγω τῶν γραφειοκρατικῶν περιπλοκῶν καί ἐν πολλοῖς αἰχμάλωτος τῶν κρατικῶν ἐπηρειῶν, ἀπειλῶν καί ἐπεμβάσεων.

Γι’ αὐτό κι’ ἐμεῖς, μέ φόβο Θεοῦ καί περίσκεψι, προχωρήσαμε στή δημιουργία ἑνός νομικοῦ σχήματος ἀδιάβλητου καί κρυσταλλίνης διαυγείας ὡς πρός τόν τρόπο διαχειρίσεως τῶν χρημάτων πού θά συγκεντρώνη, ἀλλά καί εὐέλικτου καί ἐλεύθερου ἀπό κάθε ἐξάρτησι καί δέσμευσι. Πρόκειται γιά τή σύστασι ἑνός μή κερδοσκοπικοῦ Σωματείου, τό ὁποῖο ἔχει τίτλο πού ἐκφράζει τό πνεῦμα καί τόν τρόπο λειτουργίας του. Ὀνομάζεται «ΕΝΟΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ».
Τό Σωματεῖο αὐτό δέν εἶναι παρεκκλησιαστικό οὔτε παρενοριακό.

Εἶναι καθαρά ἐκκλησιαστικό. Ἔχει ἐπικεφαλής ἱερέα τῆς Ἐκκλησίας μας καί πόθος μας εἶναι νά λειτουργῆ μέ ὁδηγό τήν ὀρθόδοξο Παράδοσι καί τό πνεῦμα τῶν ἁγίων Πατέρων μας. Δέν ἱδρύθηκε γιά νά ὑποκαταστήση τό ἐνοριακό ἔργο οὔτε γιά νά τό μονοπωλήση. Ἱδρύθηκε γιά νά τό διακονήση καί νά τό ὑποβοηθήση στούς σημερινούς δύσκολους καιρούς. Γιατί τό ἐνοριακό ἔργο εἶναι μεγάλο. Δέν περιορίζεται στίς ὧρες τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, ἀλλά ἐμπνεόμενο καί ἐνδυναμούμενο ἀπό αὐτές πρέπει στή συνέχεια νά ἐπεκτείνεται καί νά γίνεται ὁ τρόπος τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τῶν ἐνοριτῶν.

Μιά ἐνορία μεγάλη 35.000 κατοίκων πάνω – κάτω, ὅπως εἶναι οἱ περισσότερες ἐνορίες τῶν Ἀθηνῶν, εἶναι ὁλόκληρη Μητρόπολι. Χρειάζεται λοιπόν χώρους γιά ὁμιλίες – συζητήσεις, γιά μαθήματα βυζαντινῆς μουσικῆς - ἀρχαίων Ἑλληνικῶν κ.ἄ., γιά προβολές καί σεμινάρια, γιά ἐκθέσεις ἁγιογραφίας – ξυλογλυπτικῆς καί λοιπῶν ἐργοχείρων τά ὁποῖα θά δίδουν τή μαρτυρία τῆς αἰσθητικῆς στήν ἀντιαισθητική ἐποχή μας, γιά βιβλιοθήκη - ἀναγνωστήριο. Χρειάζονται χῶροι γιά τραπεζαρία - ἀρχονταρίκι, ξενώνας γιά φοιτητάς καί κληρικούς, γηροκομεῖο, νοσοκομεῖο, παιδικοί σταθμοί στούς ὁποίους θά δίδεται ὀρθόδοξη ἀγωγή στά νήπια, ἐργαστήρια (ἁγιογραφίας, ξυλογλυπτικῆς, κηροπλαστικῆς, χειροτεχνημάτων κ.ἄ.), ἐκδοτικός οἶκος καί τυπογραφική ἐγκατάστασι καί ἄλλες συναφεῖς δραστηριότητες πού ἀποσκοποῦν στή διακονία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα αὐτά εἶναι ἀδύνατον νά γίνουν ἐάν ἐπαναπαυθοῦμε σέ μιά γραφειοκρατική λειτουργία τῆς ἐνορίας. Ἐάν δέν βοηθήσουμε ὅλοι, ὁ καθένας μέ τό χάρισμα καί τίς δυνατότητές του. Μέ ταπείνωσι καί ὑπακοή στήν Ἐκκλησία. Μέ τήν ἐπίγνωσι ὅτι ἐργαζόμενοι στό ἐκκλησιαστικό ἔργο δέν σώζουμε ἤ ὑποχρεώνουμε τούς ἄλλους, ἀλλά ὅτι «κατεργαζόμεθα» τή δική μας σωτηρία.

Ἡ ἐπιστολή μας αὐτή δέν ἔχει σκοπό νά στρατολογήση ἀνθρώπους παρασύροντάς τους στό ἔργο πού ἐκθέσαμε, γιατί εἶναι ἀντορθόδοξο νά στρατολογοῦνται ἄνθρωποι, ἀκόμη καί γιά θεάρεστα ἔργα. Ὁ Θεός δέν στρατολογεῖ ἀνθρώπους ἀλλά τούς προσκαλεῖ στή διακονία τοῦ θελήματός Του, πρός τό συμφέρον τους. Αὐτή λοιπόν τήν πρόσκλησι ἀφήνουμε κι ἐμεῖς στά χέρια τοῦ Θεοῦ, μέ τή βεβαιότητα ὅτι Αὐτός μόνο γνωρίζει τόν τρόπο νά ἀγγίζει εὐεργετικά τήν κάθε ψυχή.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ, Πρεσβύτερος

ΑΘΗΝΑΙ 1987